Bugün Twitter’daki bir konudan hareketle özellikle askerde karşımıza çıkan devrecilik düzenini düşündüm.
Kısaca mekâna önce gelenlerin sonrakiler üzerinde kurduğu fiziki ve duygusal baskı sistemi diye özetleyelim. Bu sistemin en iyi yorumla dönüşümlü bir adalet sistemi vadettiği düşünülebilir ama sistemi denetleyen biri olmadığı için de kötüye kullanım bolca mevcut.
Bazen devreciliğin sonlanması gündeme gelse de bu mümkün olmuyor. Bunun en önemli sebebi de aslında devreciliği istemeyen ama devreciliğin sıkıntısını çektikten sonra yeni adil düzeni kabul edip biraz daha çalışmayı kendine zül görenler.
Bence Türkiye’nin genel sorunu tam da bu kitlenin büyüklüğü ve devlet organının gücünü kullanmaması.
‘Ben ezildim o da ezilsin’ veya ‘o yiyor ben de yerim’ diyenler çoğunlukta oldukça devrecilik devam ediyor ve edecek. Adaleti konuşma istekleri de kuyruk acısı dinlemekten ileri gitmeyecek.
Evet, erdemli ve fedakâr olmak kolay değildir ama herkese gereklidir.
—
İstatistikler: 956 karakter, 132kelime, 8 cümle.